در روند و چشم‌انداز در حال تحول حکمرانی دیجیتال جهانی، دولت ترامپ موضعی جسورانه و تقابلی در برابر چارچوب مقرراتی اتحادیه اروپا اتخاذ کرده است. در تاریخ ماه های اخیر یک سند داخلی وزارت خارجه، امضا شده توسط وزیر خارجه مارکو روبیو، به دیپلمات‌های آمریکایی در سراسر اروپا دستور داد تا کمپین لابی‌گری گسترده‌ای را برای تضعیف قانون خدمات دیجیتال (DSA) آغاز کنند. این دستور، که به رئیس‌جمهور ترامپ نسبت داده می‌شود، به نمایندگان آمریکا دستور می‌دهد تا بر این ایده تأکید کنند که چگونه DSA ظاهراً "آزادی بیان" را محدود می‌کند و هزینه‌های غیرضروری بر شرکت‌های فناوری آمریکایی تحمیل می‌نماید. این دستورالعمل نشان‌دهنده تشدید قابل توجه تلاش‌های ایالات متحده برای مقابله با مقررات فناوری اتحادیه اروپا است و آن‌ها را به عنوان تهدیدهایی برای اصول دموکراتیک و نوآوری آمریکایی می‌داند.
قانون خدمات دیجیتال یکی از پایه‌های اساسی استراتژی اتحادیه اروپا برای تنظیم اکوسیستم آنلاین است که برای مقابله با قدرت کنترل‌نشده شرکت‌های بزرگ فناوری وضع شده است. این قانون که تا سال ۲۰۲۴ به طور کامل اجرا شد، تعهداتی را بر پلتفرم‌هایی با بیش از ۴۵ میلیون کاربر در اروپا مانند متا، گوگل و ایکس تحمیل می‌کند تا محتوای غیرقانونی را به طور فعال شناسایی و حذف کنند. این موضوع شامل گفتار نفرت‌انگیز که به خشونت ممکن است منجر شود، مواد سوءاستفاده جنسی از کودکان و اطلاعات غلط که می‌تواند سلامت عمومی یا انتخابات را تضعیف کند، می‌شود. اهداف این قانون چندوجهی است: ایجاد محیط آنلاین ایمن‌تر با الزام ارزیابی ریسک، شفافیت در الگوریتم‌های تعدیل محتوا و ممیزی‌های مستقل؛ ترویج عدالت با مهار تبلیغات هدفمند و الگوهای زننده؛ و توانمندسازی کاربران با ابزارهایی برای گزارش محتوای مضر. طرفداران آن استدلال می‌کنند که DSA خلأ مقرراتی باقی‌مانده از قوانین قدیمی را پر می‌کند و از درس‌های رسوایی‌های گذشته مانند گسترش اطلاعات غلط کووید-۱۹ الهام گرفته است. با مسئول دانستن پلتفرم‌ها، اتحادیه اروپا هدف حفاظت از گروه‌های آسیب‌پذیر مانند کودکان و اقلیت‌ها را دنبال می‌کند، در حالی که تلاش می‌کند نوآوری را با حفاظت‌های اجتماعی متعادل سازد. اجرای آن توسط کمیسیون اروپا انجام می‌شود، و جریمه های بازدارنده تا 6 درصد درآمد جهانی برای پلتفرم‌ها در نظر گرفته شده است.
با این حال ، از دیدگاه دولت ترامپ، DSA نه یک اقدام حفاظتی، بلکه ابزاری پنهان برای سرکوب ایدئولوژیک است. واشنگتن ادعا می‌کند که تعاریف گسترده قانون از محتوای "مضر" به عنوان بهانه‌ای برای خاموش کردن جنبش‌های راست‌گرا عمل می‌کند، به ویژه در اروپا جایی که پوپولیسم محافظه‌کارانه رشد کرده است. آمریکایی‌ها استدلال می‌کنند که اتحادیه اروپا، تحت تأثیر بوروکراسی‌های چپ‌گرا، به طور نامتناسبی صداهای مخالف در مسائلی مانند مهاجرت، ایدئولوژی جنسیتی و مسائل اقلیمی را هدف قرار می‌دهند. هم‌چنین، آن‌ها ادعا می‌کنند، به شهروندان آمریکایی که فعالیت‌های برخط گسترده‌ای فراتر از آمریکا دارند و احتمالاً آزادی بیان را در سطح جهانی تحت تاثیر قرار می‌دهد. کمپین لابی‌گری، همان‌طور که در سند آمریکایی توصیف شده، دیپلمات‌ها را ترغیب می‌کند تا سیاستمداران اروپایی، رهبران کسب‌وکار و گروه‌های جامعه مدنی را درگیر کنند تا به مخالفت با این قانون ترغیب شوند و DSA را به عنوان "محدودیت‌های غیرضروری" توصیف کنند که نوآوری را از بین می‌برد و رقبای اروپایی را بر غول‌های آمریکایی ترجیح می‌دهد. دستور ترامپ با برنامه گسترده‌تر "آمریکا اول" او همخوانی دارد که اولویت را به تغییر قوانین برای آزادسازی رشد هوش مصنوعی و فناوری می‌دهد و قوانین اتحادیه اروپا را به عنوان موانع حفاظتی می‌بیند که شرکت‌های آمریکایی را در معرض ضرر قرار می‌دهد و هنجارهای سانسور را تقویت می‌کند.
مقامات ارشد آمریکایی این روایت را از طریق بیانیه‌های عمومی و تعاملات تقویت کرده‌اند. معاون رئیس‌جمهور جی‌دی ونس به عنوان منتقد اصلی ظاهر شده و رهبران اروپایی را در سخنرانی‌های مختلف و جلسات دوجانبه به "سانسور" متهم کرده است. در کنفرانس امنیتی مونیخ در فوریه ۲۰۲۵، ونس DSA را به عنوان بخشی از یک رژیم مقرراتی "اقتدارگرا" که کنترل همه‌جانبه را تقلید می‌کند، محکوم کرد و تاکید کرد که آن گفتگوی آزاد را تحت پوشش امنیت مختل می‌کند. او این نظرات را در پاریس تکرار کرد و هشدار داد که اقدامات فراقانونی می‌تواند نوآوری را بکشد و اروپا را ترغیب کرد تا چنین قوانینی را برچیند. نظرات ونس فراتر از کلمات می‌رود؛ او با چهره‌های راست‌گرای جنجالی آلمانی، از جمله آلیس وایدل، رهبر حزب آلترناتیو برای آلمان (AfD)، ملاقات کرده است. AfD توسط سرویس اطلاعاتی داخلی آلمان به عنوان یک سازمان مشکوک به افراط‌گرایی راست‌گرا طبقه‌بندی شده است. این تعاملات، انتقادهای شدیدی از سوی صدراعظم وقت آلمان اولاف شولتز را برانگیخت. چنین اقداماتی سیگنال تمایل دولت به همسویی با عناصر حاشیه‌ای برای چالش قوانین اتحادیه اروپا را می‌دهد و دیپلماسی را با حمایت ایدئولوژیک ترکیب می‌کند.
پیامدهای دیپلماتیک این رویکرد می‌تواند عمیق باشد و احتمالاً پایه‌های اتحادهای ایالات متحده-اتحادیه اروپا را در لحظه‌ای محوری تحت تاثیر قرار دهد. همکاری فرا‌آتلانتیک برای مسائل فوری مانند اخلاق هوش مصنوعی، جایی که مقررات متفاوت ریسک تکه‌تکه کردن استانداردهای جهانی را دارد؛ امنیت سایبری، در میان تهدیدهای رو به رشد از بازیگران دولتی رقیب مانند روسیه و چین؛ و مدیریت اطلاعات، برای مقابله با جنگ هیبریدی و اخبار غلط، ضروری است. این رویکرد تند از لابی‌گری، ریسک دور کردن متحدان کلیدی را دارد، همان‌طور که این مقاومت توسط مقامات اتحادیه اروپا و هشدارهای اقدامات تلافی‌جویانه، مانند تعرفه‌ها یا اجرای قاطعانه‌تر علیه پلتفرم‌های آمریکایی، مشهود است.
منتقدان استدلال می‌کنند که قاب‌بندی DSA به عنوان سانسور نقش آن در مقابله با آسیب‌ها واقعی، مانند مداخله در انتخابات، که هر دو طرف آن را محکوم کرده‌اند، را نادیده می‌گیرد. روابط تیره بین اروپا و آمریکا می‌تواند ابتکارات مشترک، مانند دفاع‌های سایبری ناتو یا چارچوب‌های ایمنی هوش مصنوعی را مختل کند و آسیب‌پذیری‌ها را بدون رسیدگی رها کند. هم‌چنین، این شکاف به دست رقبا که به دنبال تقسیم غرب هستند، فرصتی است تا ارزش‌های خود را به عنوان ارزش‌های اصلی در جوامع غربی مطرح کنند.
در نتیجه، فشار تهاجمی دولت ترامپ علیه قانون خدمات دیجیتال (DSA) بر تنش اساسی بین حفاظت از آزادی بیان و مقابله با آسیب های آنلاین تأکید می‌کند. با تاکید بر قانون به عنوان مکانیسمی برای سانسور آنلاین که جنبش‌های راست‌گرا را هدف قرار می‌دهد، ایالات متحده حاکمیت مقرراتی اتحادیه اروپا را به چالش می‌کشد و احتمالاً روابط ایالات متحده-اروپا را در زمانی که وحدت بر امنیت سایبری و حکمرانی دیجیتال ضروری است، می‌شکند. این برخورد نه تنها تاب آوری پیوندهای فرا‌آتلانتیک را آزمایش می‌کند، بلکه آینده آزادی اینترنت جهانی را شکل می‌دهد و گفتگوی تعاملی برای پل زدن شکاف‌های ایدئولوژیک را مطالبه می‌کند تا بتوان به یک درک مشترک از آزادی بیان و حقوق اجتماعی رسید و از این طریق هم امنیت را تامین کرد و هم مانع ارزش‌های مترقی انسانی نشد. با این حال به نظر می‌رسد که این اختلاف به سادگی حل نشود و زمینه های شکاف بیشتر بین این دو قدرت را ایجاد کند و در نهایت قدرتی که دست برتر را دارد می‌تواند برنده این چالش باشد.
نظر
ارسال نظر برای این مطلب