کشورهای ایالات متحده و چین در آستانه برگزاری مذاکرات اقتصادی با یکدیگر هستند1 و رسانه های بین‌المللی از این موضوع به عنوان نشانه ای از کاهش تنش های دو کشور یاد میکنند. یکی از اخباری که در روزهای اخیر در مطبوعات غربی پوشش داده شده است خواسته ایالات متحده از چین برای توقف خرید نفت از کشورهای روسیه و ایران است. این موضوع نشان دهنده زیاده خواهی ایالات متحده حتی قبل از شروع مذاکرات اقتصادی با چین است. در ادامه به بررسی چرایی درخواست ایالات متحده از چین برای توقف خرید نفت ایران و روسیه خواهیم پرداخت؛
مسیر درست ایران در مقاومت اقتصادی، درخواست استیصال ایالات متحده از چین برای توقف خرید نفت ایران2 نشان می‌دهد مسیری که تهران برای مقاومت اقتصادی برگزیده است به درستی درحال اجراست. این مسیر مقاومت اقتصادی حتی در وضعیت تحریم اقتصادی نیز فعال و موثر می باشد و این موضوع برای دولت ترامپ باعث ایجاد نگرانی فزاینده شده است زیرا یکی از اهداف ایالات متحده از تحریم های اقتصادی ایران ایجاد انزوا برای این کشور بوده است، امری که تهران به درستی در حال مدیریت آن است. ایالات متحده از طریق چین و اعمال غیر مستقیم اهداف خود خواهان منزوی شدن بیش از پیش ایران است.
چین شریک راهبردی و مستقل در برابر یکجانبه گرایی ایالات متحده، با درنظر گرفتن وضعیت ارتباطات دوجانبه ایران و چین که روابط گسترده تجاری و انرژی، بخش گسترده ای از این شراکت استراتژیک را شامل میشود، احتمال تمکین چین از خواسته های زیاده خواهانه ایالات متحده کم است و روابط دوجانبه ایران و چین در سطح فعلی همچنان ادامه دار خواهد بود. چین خواهان ایجاد تداوم روابط بلند مدت با ایران است3 و در بحث انرژی بر روی ذخایر ایران حساب باز کرده است.
دیپلماسی فعال ایران، شکست دوباره سیاست فشار حداکثری، راهبرد اصلی ایالات متحده برای مهار ایران در دوره دوم دولت ترامپ با تغییراتی نسبت به قبل آغاز شده است که این تحول آمیزه ای از مذاکره، جنگ و فشار بر متحدین ایران است. آنطور که از شواهد پیداست تا این لحظه سیاست مذکور شکست خورده است و حتی باعث نزدیک تر شدن کشورهای محور شرق با ایران شده است. سیاست ایران در سالیان گذشته بر تحکیم روابط با محور شرق و گسترش کمی و کیفی شراکت با سازمان های شرقی بوده است و این رویه منتج به دور زدن تحریم های ایالات متحده توسط ایران شده است. روابط با کشورهای عضو بریکس و شانگهای توانسته است ایالات متحده را ناچاراً به سمت سیاست فشار بر متحدین ایران سوق دهد و این مسئله نشان دهنده ناتوانی ایالات متحده در مهار مستقیم ایران است.
تقویت جایگاه ایران در نظم نوین جهانی، همکاری گسترده ای که چین با ایران در زمینه های مختلفی از جمله انرژی دارد جایگاه ایران در نظم چند قطبی آینده را مستحکم کرده است و این وضعیت باعث کاهش سلطه اقتصادی ایالات متحده در نظم جهانی شده است و در صورت ادامه دار بودن رویه فعلی جایگاه ایران در منطقه و بین الملل بیش از پیش تقویت میشود.
آزمون تعادل بخشی چین در مسائل بین المللی، مذاکرات اقتصادی پیش روی ایالات متحده و چین میتواند برای پکن آزمونی جهت تعادل میان منافع اقتصادی اش در غرب و روابط استراتژیکش با ایران و روسیه باشد. در صورت کوتاه امدن چین از منافع استراتژیکش در بخش انرژی حتی به صورت محدود مثل توقف خرید نفت از ایران و روسیه، بازار جهانی انرژی و معادلات ژئوپلتیکی به شدت تحت تاثیر قرار خواهد گرفت و این مسئله برای ایالات متحده بردی بزرگ محسوب میشود زیرا توانسته است بین رقبای خود رخنه کند و منافع کشورهای چین ، روسیه و ایران را تحت الشعاع مطامع خود قرار دهد و برای برنامه های بلند مدت چین نیز خطرناک محسوب میشود.
در مجموع باید گفت، گفتگو بین ایالات متحده و چین میتواند بر روی تحولات منطقه ای و بین المللی اثرگذار باشد و سرنوشت بسیاری از وقایع در گرو گفتگو دو کشور و نتایج آن می باشد. اجابت یا عدم اجابت درخواست ایالات متحده از چین در موضوع خرید نفت از ایران و روسیه میتواند دو سرنوشت مختلف و متمایز از هم را برای آینده منطقه دربرداشته باشد. باید منتظر مذاکرات دو کشور ایالات متحده و چین باشیم. نتیجه این رویداد مهم قطعاً میتواند در جایگاه کشورهای روسیه و ایران تاثیر بسزایی داشته باشد.
نظر
ارسال نظر برای این مطلب